nov 2012 dierenwelzijn

Het is eind oktober en we zijn bezig de laatste mais aan de bult te rijden. Dat is dit jaar toch weer mooi gelukt. En gelukkig hebben we
inmiddels te maken met wat lagere prijzen dan een maand geleden. Gewoon de rust bewaren en je niet gek laten maken door alle mediaberichten, dan komt het vaak wel goed is mijn ervaring. Over media gesproken: ik las op Nu.nl een verhaal over dat er miljoenen dieren in Nederland worden mishandeld. Buitenstaanders zullen ongetwijfeld snel denken: ‘Dat is toch belachelijk; die boeren mishandelen de dieren.’ Berichten in de media worden snel voor waar aangenomen, ze staan immers op gerenommeerde nieuwssites. Als betrokkene
weet je echter wel beter. In het algemeen wordt in Nederland goed voor dieren gezorgd, enkele excessen daargelaten. Maar goed, mijn mening is gekleurd. Onze dieren komen ook niet buiten, zoals dieractivisten dat wellicht graag zouden zien. Ik denk overigens dat onze dieren binnen momenteel beter af zijn, dan in de ‘novemberregen’ buiten. Als het prachtig mooi weer is, kan dat natuurlijk anders zijn. Dagen met ideale weersomstandigheden om kalveren buiten te houden zijn er echter niet veel. Een ander issue rondom dierenwelzijn waar vaak makkelijk over wordt gedacht is diertransport. Er is namelijk een grijs gebied. Een gebroken poot is helder: veearts laten komen, schieten en laten slachten. Dat is op zich goed geregeld en het kalf wordt snel uit zijn lijden verlost. Meer moeite heb ik met regels omtrent het transport van dieren waar nagenoeg niets aan mankeert, zoals dieren die een beetje ‘hinkepinken’ of ietwat stijfjes zijn. Zo’n kalf mag volgens de wet de veewagen niet in. De wet zegt nu eenmaal: niet ziek, op vier benen en pijnvrij de klep op. Euthanaseren is dan officieel de enige route.
Dat vind ik echt te makkelijk. Dieren hebben net als mensen wel eens last van een pijntje. Dan is euthanaseren toch niet gelijk aan de orde?!
Als een kalf bij ons wat mankeert, dan leggen we hem in het stro en proberen we hem met goede verzorging weer op gang te helpen. Maar mogelijk houdt het dier er wat aan over. Uiteindelijk moet het kalf toch een keer weg. Daar zit de pijn. Als het iets blijvends is, kun je feitelijk niets met het dier. Voor deze situaties – een dier dat geen actuut trauma heeft maar slechts een kleiner mankement – moet de overheid iets bedenken. Zo’n kalf blijft meestal te lang staan en daar is niemand bij gebaat. Ik ben ervan overtuigd dat 99 procent van de dierhouders gek is op zijn dieren en er alles aan doet om ze goed te verzorgen. Wellicht moeten wij de media ook maar bestoken met realistische en positieve
verhalen. Mogelijk kan ik de plek van Johan Cruyff bij De Telegraaf innemen. Maar zouden ze daar in Amsterdam op zitten te wachten?
 

Archief:

Columns:

okt. 2014 vechten tegen oude beelden

Het is lastig je imago te verbeteren als de lesstof op basisscholen sterk verouderd is 

Lees meer >>

aug 2014 De boer is de klos

GMP is geen garantie meer voor onbesproken voer. Licentie is te simpel te krijgen. Bij afwijkingen is boer de pineut.
 

Lees meer >>

juni 2014 Nabetaling voor beter kalf

Als we de 10 procent minste kalveren wegstrepen, maken we een flinke slag in ons inkomen. 

Lees meer >>

april 2014 Gedwongen pas op de plaats

Een val van de trap komt de technische resultaten ten goede maar zet de ontwikkeling stil.
  

Lees meer >>

febr. 2014 Goedkoper skien

Het nieuwe GLB gaat ons inkomen minimaliseren. Dat
wordt harder werken, beter draaien en bezuinigen. 

Lees meer >>