Rosékalveren
Wat zijn rosékalveren? Ja, hoe zullen we dat uitleggen…
We beginnen
bij het begin. De koeien van een melkveehouder moeten om melk te kunnen blijven geven elk jaar een kalf krijgen. De meeste vaarskalveren houden ze vaak zelf aan om later als melkkoe te houden. Als het een stierkalf is kan een melkveehouder er eigenlijk niets mee en dan komen wij in beeld. De stierkalveren en enkele vaarskalveren worden verzameld op een verzamelcentrum, op verschillende plekken in het land. Hier komen dan, enkele dagen per week, een paar honderd kalveren bij elkaar en worden ze geselecteerd op ras, gewicht en kwaliteit. Elke vleeskalverhouder zijn eigen wensen.
Een deel komt in de BLANKVLEESPRODUCTIE. De leeftijdsdefinitie ligt van 0- 8 mnd 
Deze kalveren krijgen grotendeels melk, en rond de 7 maanden worden ze geslacht. Hun vlees is lichter van kleur dan dat van rosévlees omdat ze beperkt ruwvoer krijgen en jonger worden geslacht. Dit is blankvlees.
Een ander deel komt in de ROODVLEESPRODUCTIE. De leefijdsdefenitie ligt op 12 mnd en ouder In de
jaren 80 was dit een hele grote productie in Nederland er waren in de hoogtijdagen wel 700.000 stieren plaatsen in Nederland. Maar door het EU beleid is de vroeger grote vleesstierenhouderij nu beperkt naar 100.000 plaatsen . Een deel van de vroegere vleesstierenhouders zijn overgestapt naar rosékalveren.
En een deel gaat dus naar de ROSÉVLEESPRODUCTIE.
deze groep scheidt zich ook weer in jong-rosé en oud-rosé.
Een Europese regel heeft gemaakt dat je een geslacht kalf tot 8 maanden kalfsvlees mag noemen. Om in bepaalde Europese landen kalfsvlees te verkopen dat wel met meer ruwvoer is opgegroeid waardoor het vlees een wat rozere kleur heeft dan blank vlees, worden er nu ook op verschillende boerderijen jong-rosé gemest.
Bij ons kiezen we voor een iets ouder kalf van 8 tot 12 maanden geslacht (dus oud-rosé) omdat voor dit lekkere vlees ook nog steeds een goede markt is.
Hier wijd ik wat meer over uit, in het hoofdstuk de kalverhouderij.
