okt 2010 rare mensen, die boeren

RARE mensen toch, die boeren. Het lijken wel schapen: ze lopen allemaal achter elkaar aan en als er
één begint af te wijken, wordt hij óf voor gek verklaard, óf ze tokkelen allemaal achter hem aan! Dit
jaar zag je het ook weer, met het voer. De zomer was droog, het einde van de kuil kwam bij sommigen in zicht... ‘Oh jee,
wij moeten mais kopen!’ De prijs steeg en steeg, al dan niet aangewakkerd door de foeragehandel. Het informeren bij de
handel wordt dan al gauw bij de orders opgeteld en zo krijgen we de spiraal naar boven. Maar de eerste bui dient zich nog
niet aan of de prijs van kuilmais keldert. Wij kopen elk jaar redelijk veel mais aan en ik verbaas me
steeds weer hoe er gedacht wordt. Vorig jaar was de mais voordelig en dan is het maar een zeer tamme handel. Op het
eind van het seizoen is me nog zoveel aangeboden, dat ik mijn vrouw vroeg of ik een stuk van de voortuin mocht gebruiken
om een voorraadje in te kuilen. Het antwoord laat zich raden. Op dit moment wordt wéér een heleboel geleuterd. De prijs
zit al redelijk hoog in de boom en iedereen móet wat hebben. Een Belgische koopman verwoordde dat proces een keer
prachtig: „Dat wat goeikoop is, wil niemand; voor wat duur is, staat men in de rij!’’
Natuurlijk is de huidige hoge prijs niet alleen gebaseerd op de handel. De grondstoffenmarkt bepaalt uiteindelijk de prijs
en de wereldmarktprijs van de granen is het laatste halfjaar ook hard gestegen. Hoe die wereldmarktprijs tot stand komt?
Je hoeft het internet maar op of je ziet het al: droogte in Rusland, oogst gehalveerd. Pakistan overstroomt, slechte opbrengsten…
en daar gaat de prijs! Je leest nooit over een zeer goede oogst in Brazilië of topopbrengst in Canada…
dat is te positief. Negatieve berichtgeving geeft hogere prijzen en dat weten speculanten ook heel goed te gebruiken.
Het is duidelijk, handel is 80 procent emotie en 20 procent vraag en aanbod. We moeten ons dus niet gek laten maken.
In 2007 was het ook paniek en een halfjaar later stonden we weer met beide beentjes op de grond. Maar ja, we hebben er wel mee van doen. Hoe vrijer de wereldmarkt, hoe meer de prijs onderhevig is aan fluctuaties. Bij de bakker stond al een
bord: vanwege de hoge graanprijzen werd het brood 20 cent duurder. Ik denk dat ik ook even een bord maak:
vanwege de stijging van de voerprijzen zijn onze rosékalveren vanaf heden €0,20 per kilo duurder. Ik ga ervan uit dat de slachterij dit wel accepteert.
 

Archief:

Columns:

okt. 2014 vechten tegen oude beelden

Het is lastig je imago te verbeteren als de lesstof op basisscholen sterk verouderd is 

Lees meer >>

aug 2014 De boer is de klos

GMP is geen garantie meer voor onbesproken voer. Licentie is te simpel te krijgen. Bij afwijkingen is boer de pineut.
 

Lees meer >>

juni 2014 Nabetaling voor beter kalf

Als we de 10 procent minste kalveren wegstrepen, maken we een flinke slag in ons inkomen. 

Lees meer >>

april 2014 Gedwongen pas op de plaats

Een val van de trap komt de technische resultaten ten goede maar zet de ontwikkeling stil.
  

Lees meer >>

febr. 2014 Goedkoper skien

Het nieuwe GLB gaat ons inkomen minimaliseren. Dat
wordt harder werken, beter draaien en bezuinigen. 

Lees meer >>